Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Μη λειτουργικός σοσιαλισμός

Ένας Αμερικανός καθηγητής οικονομικών, σε κάποιο τοπικό πανεπιστήμιο, ποτέ δεν έκοβε ούτε έναν φοιτητή στο μάθημά του, όμως τη τελευταία φορά έκοψε ένα ολόκληρο έτος. Η τάξη του επέμενε, πως το "σοσιαλιστικό" μοντέλο του προέδρου Obama λειτουργεί, ότι κανείς δεν θα έπρεπε να είναι πολύ φτωχός ή πολύ πλούσιος, όλοι θα έπρεπε να είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο.

Ο καθηγητής είπε στους φοιτητές: "ΟΚ, στη τάξη αυτή θα κάνουμε ένα πείραμα βασισμένο στο σχέδιο του Obama. Τους βαθμούς των επιμέρους τεστ θα τους φέρουμε στο μέσο όρο και έτσι όλοι οι φοιτητές θα λαμβάνουν τον ίδιο βαθμό, όσο δηλαδή και ο μέσος όρος της τάξης. Οπότε κανείς δεν θα κοπεί αλλά επίσης κανείς δεν θα πάρει άριστα" (με τους βαθμούς δηλαδή αντικατέστησε το ύψος των αποδοχών των φορολογουμένων πολιτών).

Μετά το πρώτο τεστ ήταν οι βαθμοί κοντά στο μέσο όρο και όλοι οι φοιτητές πήραν 8. Οι φοιτητές που μελετούσαν πολύ και σκληρά ήταν βέβαια λίγο απογοητευμένοι, αλλά αυτοί που διάβαζαν λιγότερο ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι.

Στο επόμενο τεστ, αυτοί που διάβαζαν λίγο μελέτησαν ακόμα λιγότερο και οι διαβαστεροί αποφάσισαν, πως τους αρκεί ο μέσος όρος της τάξης και μελέτησαν και αυτή λίγο. Στο τεστ αυτό ο μέσος όρος διαμορφώθηκε στο 5. Κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος.

Μετά το τρίτο τεστ ο μέσος όρος έγινε 3. Όσο προχωρούσαν οι εξετάσεις, ο μέσος όρος δεν αυξανόταν, τα πάντα μετατράπηκαν σε στείρους διαπληκτισμούς, αλληλοκατηγορίες και βρισιές. Κανείς δεν ήθελε να μελετήσει για όφελος άλλου. Προς γενική έκπληξη όλοι τους στο τέλος της χρονιάς κόπηκαν και δεν πέρασαν το μάθημα.

Ο καθηγητής τότε συμπέρανε, πως ένας έτσι νοούμενος σοσιαλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η αμοιβή μπορεί να είναι καλή, ο κόσμος μπορεί να έχει κίνητρα επιτυχίας, αλλά εάν η κυβέρνηση του αφαιρέσει όλη την αμοιβή, τότε κανείς δεν θα προσπαθεί, κανείς δεν θα αναζητά την επιτυχία.

Και τελειώνει με πέντε προτάσεις σχετικές με το πείραμά του:

1. Δεν μπορείτε τους φτωχούς να τους μετατρέψετε σε καλοστεκούμενους και τους επιτυχημένους να τους αποκλείσετε από τα εισοδήματά τους με νόμους και νομοθετήματα.
2. Αν αποκτήσει κάποιος κάτι χωρίς να έχει δουλέψει γι' αυτό, τότε θα πρέπει κάποιος άλλος να δουλέψει γι' αυτό, χωρίς βέβαια να αμειφθεί για την εργασία του.
3. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει σε κανέναν τίποτα, αν προηγουμένως δεν το πάρει από κάποιον άλλον!
4. Δεν γίνεται να πολλαπλασιαστεί ο πλούτος με το να μοιραστεί!
5. Εάν το ήμισυ του κόσμου φαντάζεται πως δεν χρειάζεται να εργαστεί γιατί το άλλο ήμισυ θα τους φροντίζει και όταν το άλλο ήμισυ μάθει πως δεν είναι καλό να εργάζεται, γιατί κάποιοι άλλοι θα αποκτήσουν χωρίς κόπο αυτά που οι ίδιοι παρήγαγαν, τότε αυτό είναι η αρχή του τέλους μιας κοινωνίας, ενός έθνους.

Υ.Γ.
Πως είπατε; Σας θυμίζουν αυτά τίποτα; Τα συμπεράσματα δικά σας. :D

CAD ΤΖΑΜΠΑ???

Θα το έχετε ζήσει οι περισσότεροι. Η φύση της δουλειάς μας δεν μας επιτρέπει να μένουμε στα παλιά. Όλοι οι συνεργάτες μας δουλεύουν πια έτσι. Παντού μας ζητάνε εκτός από κουτιά με σχέδια σε χαρτί και CD με τα ίδια πράγματα σε "ηλεκτρονική" μορφή (τι ηλίθια έκφραση κι αυτή, δεν βρίσκετε; Αντί να λένε π.χ. ψηφιακή...) Οπότε θέλουμε δεν θέλουμε, το τελικό σχέδιο με το χέρι πέθανε. Και εδώ φτάνουμε στο συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε κάποιο σχεδιαστικό πακέτο! Αλλά όχι όποιο να 'ναι, κάποιο με το οποίο θα μπορέσουμε καταρχήν να κάνουμε τη δουλειά μας και κατά δεύτερον αυτό να μπορεί να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο (λέγε με άλλα προγράμματα σχεδίασης).

Μέχρι πρόσφατα η αγορά ενός σχεδιαστικού προγράμματος ήταν σχετικά εύκολη υπόθεση με την έννοια ότι δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές. Βέβαια, το κόστος απόκτησης ενός τέτοιου προγράμματος ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Ευτυχώς, με την αύξηση της ζήτησης και την πληθώρα προσφερομένων λύσεων, οι επιλογές είναι πολλές, οι τιμές κάπως "μάζεψαν", οι εφαρμογές εξειδικεύτηκαν και πλέον τα σημερινά "πακέτα" είναι απόλυτα στοχευμένα σε συγκεκριμένες ομάδες χρηστών.

Όμως μην ξεχνάμε ούτε στιγμή πως στην Ελλάδα ζούμε και ως Έλληνες το έχουμε λίγο και σαν εθνικό σπορ το να χρησιμοποιούμε "πειρατικό" ή "σπασμένο" (ή όπως αλλιώς θέλετε, πέστε το) λογισμικό. Το θεωρούμε λιγάκι και "μαγκιά" δηλαδή, να λέμε: "Κοίτα τους άλλους που πλήρωσαν έναν σκασμό λεφτά για να πάρουν το τάδε πρόγραμμα! Εγώ το βρήκα "σπασμένο" και το χρησιμοποιώ τζάμπα. Κορόιδα..." και ακολουθεί συνήθως και ένα πονηρό γελάκι. Βέβαια, μας πειράζει αφάνταστα όταν κάποιος χρησιμοποιεί τις δικές μας ιδέες και τη δουλειά χωρίς να μας το ζητήσει ή μας αποζημιώσει γι' αυτό, ενώ από την άλλη δεν μας καίγεται καρφί για το ότι κάποιος (ή πολύ πιο σωστά κάποιοι - πολλοί) δούλεψε σκληρά για να φτιάξει μία ολόκληρη εφαρμογή, δαπάνησαν άπειρο χρόνο, κόπο, χρήματα και κυρίως τεχνογνωσία για να το φτιάξουν και εμείς δεν θα τους ανταμείψουμε για τον κόπο τους, αντιθέτως! Όχι μόνο δεν πληρώνουμε, αλλά κερδίζουμε και χρήματα χρησιμοποιώντας το! Θα μου πείτε: "Ναι, αλλά ποιος μπορεί να δώσει τέσσερα πέντε χιλιάρικα ευρώ για σχεδιαστικό πρόγραμμα σήμερα;" Όχι πολλοί, θα απαντούσα, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αφού δεν μπορώ (ή καλύτερα δεν έχω) να αγοράσω τέτοιο πακέτο θα πρέπει να παρανομώ, να κλέβω; ΌΧΙ βέβαια!

Εδώ θα πρέπει να σταθούμε λιγάκι και ανοίγοντας μικρή παρένθεση να σκεφτούμε: τι ακριβώς ζητάμε από ένα σχεδιαστικό πρόγραμμα; Για μας τους αρχιτέκτονες η απάντηση δεν είναι τόσο απλή ή μονοσήμαντη. Αν ρωτήσετε συνάδελφο, θα σας απαντήσει, χαριτολογώντας: "...με το πάτημα ενός κουμπιού να τα κάνει όλα μόνο του!..." Αυτό θα ήταν τέλειο, και εγώ θα ήθελα ένα τέτοιο. Να όμως που τέτοιο απλά ΔΕΝ υπάρχει. Και ούτε θα υπάρξει ποτέ! Άρα θα πρέπει μόνοι μας να προσδιορίσουμε τις ανάγκες μας (ποιες εργασίες θα κάνουμε και ποια αποτελέσματα θέλουμε να πάρουμε από ένα CAD πρόγραμμα) και στη συνέχεια να αναζητήσουμε αυτό που θα είναι πιο κοντά στα ζητούμενα. Είναι γνωστό, πως οι εταιρίες λογισμικού "φορτώνουν" τα προγράμματά τους με πλήθος δυνατοτήτων, περισσότερο όμως ως εργαλείο μάρκετινγκ και όχι ουσίας, τις οποίες όμως ο τελικός χρήστης ή δεν τις χρειάζεται ή δεν θα τις χρησιμοποιήσει ποτέ, δεδομένου ότι τις πιο πολλές φορές θα αγνοεί πλήρως την ύπαρξή τους. Πόσες αλήθεια από τις δυνατότητες ενός π.χ. κειμενογράφου γνωρίζετε και χρησιμοποιείτε; Όλες είπατε; Έρευνες που διενήργησαν μερικά πανεπιστήμια απέδειξαν, πως ο μέσος χρήστης δεν χρησιμοποιεί πάνω από το 15 με 20% των δυνατοτήτων μιας εφαρμογής γραφείου! Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα CAD προγράμματα και γενικότερα για όλες τις (συνήθως) εμπορικές εφαρμογές.

Άρα λοιπόν αφού καταλήξουμε στο τι θέλουμε από ένα πρόγραμμα CAD, περνάμε συνήθως στην δεύτερη φάση, δηλαδή στην επιλογή υποψηφίων. Εδώ, όπως όλοι καταλαβαίνετε, το σημαντικότερο ρόλο παίζει το μάρκετινγκ, οι συμβουλές των "ειδικών" ή των "ήδη μυημένων" και σπανιότερα η τύχη ή οτιδήποτε άλλο. Στρεφόμαστε συχνά σε λύσεις τις οποίες βλέπουμε πως επέλεξαν πολλοί από τους συνεργάτες μας, χωρίς βέβαια να εξετάσουμε αν η επιλογή αυτή συμβαδίζει με τα ζητούμενα χαρακτηριστικά. Με απλά λόγια, αν όντως είναι το πακέτο, το οποίο θα μας διευκολύνει στη δουλειά. Καταλήγουμε πολλές φορές σε κλεμμένα αντίγραφα γνωστών, ακριβών ως επί το πλείστον, προγραμμάτων γενικής σχεδίασης και στη καλύτερη περίπτωση αγοράζουμε εφαρμογή που "τρέχει" στο σχεδιαστικό περιβάλλον τους, ως επέκταση, ενώ οι εταιρίες ανάπτυξης αυτών των επεκτάσεων κάνουν "τα στραβά μάτια" και δεν εξετάζουν αν ο πελάτης τους είναι νόμιμος κάτοχος του βασικού πακέτου. Τελικά, οι περισσότερες δυνατότητες του βασικού προγράμματος θα μείνουν βέβαια ανεκμετάλλευτες, αποτέλεσμα ασφαλώς αναμενόμενο λόγω και της σχεδόν παντελούς εκπαίδευσης των χρηστών πάνω σε θέμα απλής, ορθής χρήσης τους. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;

Η απάντηση δεν είναι απλή. Εξαρτάται από το τι θα χρειαστεί να κάνουμε με το CAD. Εάν θα το χρησιμοποιήσουμε σαν απλό σχεδιαστήριο, δηλαδή για σχέδιο καθαρά 2D, δεν χρειαζόμαστε προγράμματα με φοβερές δυνατότητες 3D και φωτορεαλισμού, αυτό είναι ξεκάθαρο. Αρκούμαστε δηλαδή σε πακέτα δισδιάστατης σχεδίασης με δυνατότητα ανοίγματος αρχείων σχεδίων αρκετών γνωστών και διαδεδομένων μορφών όπως DWG, DXF και άλλα.

Στη περίπτωση λοιπόν του 2D CAD μας προσφέρονται τρεις επιλογές: Η πρώτη (και η πιο δαπανηρή) είναι να αγοράσουμε το AutoCAD LT της Autodesk (http://usa.autodesk.com/autocad-lt/). Έχει και κάποιες υποτυπώδεις δυνατότητες δημιουργίας 3Δ μοντέλων αλλά όχι πολλά πράγματα. Βέβαια, θα χρειαστεί να ακουμπήσετε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 1250€ για να το αποκτήσετε νόμιμα. Αυτή είναι τιμή καταλόγου, μπορείτε να βρείτε αρκετά φθηνότερες προσφορές ακόμα και μαζί με τη συνδρομή για ένα χρόνο γύρο στα 830€ εξοικονομώντας κοντά στα 500€! Αλλά! Πηγαίνω κατευθείαν στην δεύτερη εναλλακτική λύση. Εδώ και καρό κυκλοφορούν προγράμματα CAD συμβατά με το AutoCAD (ας μην κρυβόμαστε, παρά τα διάφορα κατάφερε να καθιερωθεί ως πρότυπο) που προέρχονται από το λεγόμενο ITC - δηλαδή οι διάφορες παραλλαγές του IntelliCAD. Στην έκδοση professional συνήθως υπερκαλύπτουν το AutoCAD LT και περιέχουν και σημαντικά προχωρημένες δυνατότητες ακόμα και για solid modelling! Η τιμή τους; Εδώ συνεχίζονται τα καλά νέα. Με 460€ τελική τιμή (http://www.intellicad.org/) αποκτά κανείς σχεδιαστικό πακέτο 2 και 3D. Αν μάλιστα υπάρχει προηγούμενη εμπειρία χρήσης του AutoCAD, δεν θα υπάρχει καμία δυσκολία προσαρμογής, καθώς οι περισσότερες εντολές και γενικότεροι χειρισμοί είναι ίδιοι. Έχει βέβαια και κάποια μειονεκτήματα, όπως την χαμηλότερη ταχύτητα στον χειρισμό των πολύ μεγάλων αρχείων, αν και αυτό είναι σχετικό. ΟΚ θα μου πείτε, άρα θέλω δε θέλω, πάλι θα πρέπει να πληρώσω. Ε ναι, δεν θα έπρεπε; Όλα τζάμπα τα θέλετε; Τζάμπα; Για μια στιγμή! Υπάρχει και τρίτος δρόμος! Του δωρεάν CAD!

Πάμε λοιπόν! Η γνωστή σε πολλούς γαλλική Dassault (ναι, ναι, καλά θυμάστε, αυτή που βγάζει κάτι μαχητικά αεροσκάφη κλπ.), η οποία σημειωτέον ανέπτυξε το πρωτοποριακό και μέχρι σήμερα ένα από τα πιο διαδεδομένα περιβάλλοντα παραμετρικής σχεδίασης πρωτοτύπων  CATIA, διέθεσε το ελεύθερο πρόγραμμα σχεδίασης DraftSight σε όλους - επαγγελματίες, φοιτητές και εκπαιδευτές (http://www.3ds.com/products/draftsight/overview/). Το πρόγραμμα αυτό ανοίγει και σώζει αρχεία dwg - άρα παρέχει στον χρήστη τη δυνατότητα να δει, να επεξεργαστεί και να αποθηκεύσει αρχεία σχεδίων του AutoCAD και των συμβατών προγραμμάτων. Για τον χρήστη με προηγούμενη εμπειρία ισχύει ότι και για το IntelliCAD. Μηδενικό σχεδόν χρόνος προσαρμογής δηλαδή. Διαθέτει επίσης την δυνατότητα δημιουργίας 3Δ αντικειμένων, ακόμα και 3D Solids! Αλλά σαν πολλά δεν ζητάω από ένα δωρεάν (!!!) πρόγραμμα; Έχει βέβαια και τις ελλείψεις του. Δεν υπάρχει δυνατότητα επέκτασης των δυνατοτήτων του με ρουτίνες lisp, ούτε vlx και arx. Προσφέρει όμως κάτι πολύ πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει σε έκδοση και για άλλα λειτουργικά συστήματα πέρα από τα Windows! Για Mac OS και για Linux! Αυτό σημαίνει, πως μπορούμε να στήσουμε έναν σταθμό εργασίας CAD με μηδενικό κόστος από πλευράς λογισμικού, αφού όλα τα κομμάτια του είναι δωρεάν διαθέσιμα στο διαδίκτυο! Μην περιμένετε λοιπόν και δοκιμάστε το, τι έχετε να χάσετε?